Iedere week blogt Esmee over haar afslankproces. Ze schrijft over haar ups en downs. Hoe gaat het met afvallen bij haar? Waar liep ze tegenaan?
Afwezig geweest
Ik ben met bloggen even afwezig geweest. Ik ben me hiervan bewust. Deze blog wordt ook een beetje anders de eerdere blogs. Het punt is namelijk, dat is niet zo goed meer weet hoe ik in hemelsnaam gewicht kwijt moet raken. Vorige week woog ik opeens 115 kilo! Bijna 3 kilo méér dan ik de laatste maanden constant heb gedaan en ik heb er totaal geen verklaring voor. Ik heb daarom geen blog geschreven en ik voel me volledig leeg. Ik wéét dat ik momenteel meer mijn best doe dan een tijdje terug. En de laatste tijd sta ik constant op hetzelfde gewicht, of kom ik opeens onwijs veel aan. Ik voel me hulpeloos, want ik heb er oprecht geen verklaring voor. Misschien komt het door mijn trage schildklier. Afvallen is nou eenmaal ontzettend moeilijk dan. Misschien komt het omdat ik de laatste weken – maanden zelfs -erg veel drukte op het werk heb gehad en maar weinig ontspanmomenten heb. Vorige week – rond Pasen – ben ik een aantal dagen ziek geweest, waardoor er een achterstand is ontstaan in mijn werk en ik nu alleen maar meer en meer moet doen. Ik werk véél en mensen trekken aan alle kanten aan me. Ik probeer er mijn weg in te vinden, maar het is lastig. Ik weet dat stress een invloed kan zijn voor je lichaamsgewicht, maar 3 kilo? In een paar weken?
Neiging om op te geven
Ik heb bijna de neiging om op te geven. Opgeven met pogingen doen om af te vallen. Opgeven met wekelijks bloggen. Want het doet pijn. Ik schrijf wekelijks op een website in de hoop progressie te zien en het is al maanden zo dat er helemaal niets gebeurt. In plaats van afvallen kom ik aan of blijf ik op gewicht hangen. Mijn motivatie is volledig weg. Ergens denk ik nu: waarom besteed ik zoveel geld aan mezelf? Waarom ga ik iedere twee weken naar therapie en zit ik wekelijks bij een personal trainer, wanneer ik overduidelijk geen resultaat zie.
Ik voel me vies
De reden om niet op te geven is overigens dat ik me vies voel. Ik heb het idee dat ik overal word nagestaard. Dat mensen me walgelijk vinden. Ik weet hoe mensen praten over anderen met overgewicht. En ik vind mezelf ook walgelijk. Ik weeg 115 kilo! Ik ben maar 1.66 lang. Mijn BMI is momenteel 41. Wanneer je BMI 40 of hoger is, dan valt dat onder morbide obesitas. En hoewel ik nu al bijna een jaar aan het bloggen ben voor deze website, is er helemaal niets veranderd en is mijn BMi zelfs gestegen. En nu ik zwaarder en zwaarder word, begin ik zelf ook ongemakken op te merken. Ik heb het idee dat ik sneller naar zweet ruik. En mijn huid raakt soms geïrriteerd, op plekken waar mijn huid elkaar raakt. Laatst lag ik op bed en had ik last van opkomend maagzuur en ik had het idee alsof ik even niet meer kon ademhalen. Het was een hele nare ervaring. En ik heb ook al een keer last gehad van mijn knie. Ik begin klachten te krijgen die typerend zijn voor iemand met overgewicht en ik walg daarvan. Dit soort klachten heb ik nooit gehad en het zorgt ervoor dat ik me smerig voel.
Wel actief geweest
Ondanks de tegenslag van mijn vorige weging, ben ik wel actief geweest. Ik wandel meer dan voorheen en vooral als de zon schijnt geniet ik er echt van om lekker buiten te zijn. De trainingen met mijn personal trainer gaan heel erg goed. Ik geef werkelijk alles. Ook ben ik weer gaan zwemmen en heb ik me ingeschreven voor een speciale avond in het zwembad, waarbij we 2,5 uur lang lekker in beweging zijn met verschillende sportlessen. En ook met eten ben ik erg oplettend. Ik probeer goede keuzes te maken, maar ik moet wel toegeven dat het heel erg moeilijk is om vol te blijven houden, wanneer er geen progressie zichtbaar is. Want wat maakt het nou uit als ik eens wél iets ongezonds neem? Die mentaliteit moet in ieder geval veranderen.
En nu?
De komende week ben ik nog erg druk met werk. Ik moet heel veel afkrijgen, omdat ik daarna een week weg ga naar het buitenland. Ik kan tijdens die week in ieder geval weer even goed ontspannen. Dat heb ik echt even nodig. Ik wil sowieso wel blijven opletten en proberen de moed niet volledig op te geven. Ik heb sowieso drie sportafspraken staan komende tijd: ik ga twee keer trainen met mijn trainer (omdat ik de week erna weg ben) en een keer dus die zwemavond. Ook wil ik nog gaan wandelen met mijn vriend en de hond. De komende week heb ik ook nog een afspraak met mijn therapeute en het lijkt me goed om hierover te praten. Ik ga echt mijn best doen om niet op te geven, maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik niet zo goed weet hoe. Voorlopig wil ik me in ieder geval even niet wegen. Ik weet dat wegen meten betekent, maar op dit moment frustreert het gewicht op de weegschaal me zo erg, dat ik niet wil weten wat er op staat. Het zorgt ervoor dat ik gedemotiveerd raakt. Ik hoop echt dat de motivatie terugkomt en dat ik me weer volledig kan inzetten.
Als mensen tips hebben, dan hoor ik die heel graag.
Tot volgende week,
Liefs,
Esmee
Lees alle afslankblogs van Esmee <a href=”https://30daychallenges.nl/esmee-valt-af/”>hier</a>.
[callout font_size=”13px” style=”buoyred”]Wil jij ook je ervaringen delen op 30 day challenges? Neem dan contact met ons op. [/callout]
